W Czechach istnieje system, zgodnie z którym mieszkańcy samodzielnie dokonują rozliczenia podatkowego. Każda osoba fizyczna ma obowiązek co roku przedkładać deklarację podatkową, w której ujawnia informacje o uzyskanych dochodach oraz o innych składnikach podlegających oskładkowaniu.
Jak rozliczyć się z fiskusem w Czechach?
W Republice Czeskiej rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 stycznia do 31 grudnia, co jest analogiczne do systemu istniejącego w Polsce. Wymóg złożenia zeznania podatkowego następuje w chwili, gdy dochody osiągnięte w danym roku podatkowym przekroczą 15 tysięcy koron czeskich. Istnieje również konieczność dokonania rozliczenia w sytuacji, gdy podatnik odnotuje stratę podatkową, nawet jeśli dochody nie osiągnęły minimalnego progu opodatkowania.
Termin składania deklaracji podatkowych upływa 31 marca roku następującego po roku podatkowym, z możliwością przedłużenia do 30 czerwca, jeżeli rozliczenie przeprowadzane jest przy pomocy doradców podatkowych. Ponadto system pozwala na dokonanie rozliczenia podatkowego z maksymalnie trzech lat wstecz, co wiąże się z możliwością ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku za ten okres.
W czeskich organach podatkowych wymagane jest złożenie następujących dokumentów: zaświadczenia potwierdzającego posiadanie konta bankowego, fotokopię dowodu osobistego, formularza EU/EWR (wydany przez urząd skarbowy w Polsce i dotyczący dochodów uzyskanych w Polsce) oraz dokumentu POTVRZENI otrzymanego od pracodawcy po zakończeniu roku podatkowego, który stanowi czeski odpowiednik polskiego formularza PIT-11.
Rodzaje podatków w Czechach
W systemie podatkowym Czech wyróżnia się kilka głównych kategorii podatków, które muszą być brane pod uwagę przy dokonywaniu rocznego rozliczenia. Do najistotniejszych należą:
- Podatek dochodowy od osób fizycznych — jest to podatek naliczany od dochodów takich jak wynagrodzenia, bonusy, zyski z inwestycji, przychody z wynajmu i inne. Stawka podatkowa dla dochodów do wysokości dwóch średnich miesięcznych wynagrodzeń wynosi 15%, a powyżej tej kwoty – 23%.
- Podatek VAT — stawki VAT w Czechach kształtują się na poziomie 21% dla większości produktów i usług, 10% dla wybranych artykułów spożywczych, usług zdrowotnych, noclegowych i kulturalnych oraz 15% dla określonych produktów rolnych.
- Podatek od nieruchomości — jest to opłata nakładana na właścicieli nieruchomości, której wysokość zależy od wartości konkretnego obiektu, lokalu, domu itp.
- Podatek od spadków i darowizn — ten podatek stosowany jest w przypadku dziedziczenia majątku lub otrzymania darowizny, gdzie jego stawka zależna jest od stopnia pokrewieństwa i wartości nabytego majątku.
- Podatek od pojazdów — właściciele pojazdów mechanicznych w Czechach muszą uiścić podatek od samochodów, którego kwota ustalana jest na podstawie typu pojazdu oraz pojemności jego silnika.
- Podatek od zysków kapitałowych — inwestorzy zaangażowani na rynkach finansowych w Czechach są obciążeni podatkiem od zysków kapitałowych w wysokości 15%.
W Czechach obowiązuje coroczne składanie deklaracji podatkowych właściwym instytucjom skarbowym. Daty, do których należy spełnić ten obowiązek, mogą ulegać zmianie w zależności od rodzaju osiągniętego dochodu oraz indywidualnych warunków danego podatnika.
Kto musi płacić podatek PIT w Czechach?
Zasady dotyczące rezydencji podatkowej w Czechach są zbliżone do przepisów obowiązujących w Polsce. Oznacza to, że osoby zarejestrowane jako rezydenci podatkowi u naszych południowych sąsiadów, muszą odprowadzać podatek od całego swojego dochodu, niezależnie od tego, czy został on osiągnięty w Czechach, czy innym państwie członkowskim. Natomiast osoby, które nie posiadają statusu rezydenta podatkowego w tym kraju, zobowiązane są do płacenia podatków jedynie od tych dochodów, które pochodzą z terenu Czech.
Status rezydenta podatkowego w konkretnym kraju jest przyznawany na podstawie dwóch kryteriów. Pierwszym z nich jest spędzenie w tym państwie minimum 183 dni w ciągu roku podatkowego, przy czym dni te nie muszą następować bezpośrednio po sobie. Drugim kryterium jest posiadanie w danym kraju centrum interesów życiowych lub gospodarczych, co może obejmować zarówno źródła dochodu, takie jak nieruchomości i konta bankowe, jak również miejsce zamieszkania najbliższej rodziny, więzi towarzyskie itp.
W Czechach podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) obejmuje przychody z różnych źródeł, takich jak zatrudnienie, prowadzenie własnej działalności, dochody z inwestycji kapitałowych, przychody z najmu, a także inne rodzaje dochodów.
Stawki podatku dochodowego w Czechach
W Czechach obowiązują dwie główne stawki podatkowe:
- 15% dla dochodów, które nie przekraczają rocznie 48-krotności średniego wynagrodzenia w Czechach, a także dla zaliczek na podatek dochodowy pobieranych miesięcznie, jeśli nie przekraczają one 4-krotności średniego wynagrodzenia.
- 23% dla dochodów przewyższających wcześniej określony limit.
Gdy dochody przewyższają granicę ustaloną przez przepisy, obowiązuje konieczność uiszczenia dodatkowego podatku solidarnościowego, którego stawka wynosi 7% od kwoty dochodów wykraczających poza ten limit.
Ulgi podatkowe w Czechach
Czeski system podatkowy cieszy się opinią jednego z najkorzystniejszych, ponieważ oferuje szeroki zakres ulg podatkowych. Niektóre z nich pozwalają na obniżenie podstawy opodatkowania, podczas gdy inne dają możliwość odliczenia określonych kwot od sumy podatku należnego.
Prawo do obniżenia podstawy opodatkowania w czeskim systemie podatkowym obejmuje różnorodne ulgi. Przykładem jest przekazanie darowizny na rzecz fundacji, stowarzyszeń, kościołów, organizacji religijnych oraz służb publicznych takich jak policja czy straż pożarna. Dodatkowo zakup produktów i urządzeń medycznych dla osób z niepełnosprawnościami o wartości przekraczającej 1000 koron również kwalifikuje się do ulgi. Honorowi dawcy krwi mają prawo skorzystać z odliczenia w wysokości 2000 koron. Istnieje również możliwość odliczenia odsetek od kredytu mieszkaniowego lub hipotecznego, pod warunkiem że nieruchomość znajduje się na terenie Unii Europejskiej. Podstawę opodatkowania można także zmniejszyć o wydatki na ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenie na życie, składki na rzecz organizacji pracowniczych i związków zawodowych, inwestycje w badania naukowe oraz koszty związane z egzaminami zawodowymi.
