Podatek PIT
Według czeskiej ustawy o podatku dochodowym rezydentem podatkowym jest osoba fizyczna, która ma na terytorium Czech miejsce zamieszkania lub przeważnie w Czeskiej Republice przebywa, a więc spędza w niej przynajmniej 183 dni w roku. Za miejsce zamieszkania uważa się nie tylko adres lokalu, ale również okoliczności wskazujące na zamiar danej osoby trwale w danym miejscu przebywać.
Według polskiego prawa polskim rezydentem podatkowym jest osoba, która spełnia jedno z dwóch kryteriów, a więc posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Według Dyrektora Izby skarbowej w Warszawie przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. (interpretacja indywidualna IPPB4/4511-730/16-2/JK3).
Podatek CIT
Osoba prawna jest rezydentem podatkowym tego kraju, na terytorium którego znajduje się jej siedziba.
Żyję w Polsce, ale mam działalność w Czechach
Jeśli więc prowadzimy działalność jednoosobową w Czechach, ale nasz ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce, dochody, również te uzyskane z tytułu prowadzenia działalności jednoosobowej w Czechach, należy opodatkować w Polsce.
Zakładając, że nasze centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce, a w Czechach prowadzimy spółkę, która posiada oddzielną osobowość w Czechach należy opodatkować dochody firmy, a w Polsce zapłacić podatek od udziału w zyskach, a więc od dywidend.
Co grozi za nieprzestrzeganie obowiązku podatkowego?
Za niepłacenie podatku od dochodów lub zmniejszanie kwoty podlegającej opodatkowaniu, a więc np. niewykazywanie dochodów uzyskanych za granicą, grożą kary finansowe ze strony urzędu skarbowego. Opisane postępowanie kwalifikuje się jako wykroczenie lub przestępstwo w zależności o od tego, na jak duże uszczuplenie została narażona należność publicznoprawna. Progiem jest pięciokrotność minimalnego wynagrodzenia,. W roku 2018 jest to kwota 10 500 zł (5 x 2 100 zł).
Kary za wykroczenia skarbowe
|
Grzywna wymierzona przez urząd skarbowy mandatem |
od 210 zł do 4.200 zł |
|
Grzywna wymierzona przez sąd wyrokiem |
od 210 zł do 42.000 zł |
|
Grzywna wymierzona przez sąd nakazem |
od 210 zł do 21.000 zł |
Karą za przestępstwa skarbowe jest kara grzywny w stawkach dziennych. Wymierzając karę grzywny, sąd określa liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki dziennej. Najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa natomiast – 720.
Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Stawka dzienna nie może być niższa od jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia ani też przekraczać jej czterystukrotności.
|
Stawka dzienna |
od 70 zł do 28.000 zł |
|
Grzywna wymierzona przez sąd wyrokiem |
od 700 zł do 20.160.000 zł |
|
Grzywna wymierzona przez sąd nakazem (maks. 200 stawek dziennych) |
od 700 zł do 5.600.000 zł |
