Standardowy wymiar czasu pracy
Wymiar pracy w Czechach wynosi 40 godzin tygodniowo. Standardowo pracuje się od poniedziałku do piątku po 8 godzin dziennie, niemniej to pracodawca określa harmonogram godzin pracy oraz początek i koniec zmian, które nie mogą trwać dłużej niż 12 godzin. Harmonogram może zostać zmieniony, ale należy o tym poinformować pracownika nie później niż 2 tygodnie przed planowaną zmianą.
Oczywiście zdarza się, że pracownik musi zostać dłużej w pracy, ale nie może pracować dłużej niż 12 godzin na dzień (wliczając nadgodziny).
Pracownikowi należy zapewnić przynajmniej 30 minut nieprzerwanego odpoczynku maksymalnie po 6 godzinach ciągłej pracy, który nie jest wliczany do czasu pracy).
Elastyczne godziny pracy
Jest to czas pracy, który dzieli się na podstawową (stałą) i opcjonalną (ruchomą) część. Podstawową część określa pracodawca, a opcjonalną – sam pracownik. Opcjonalne godziny pracy są zwykle regulowane wewnętrznymi przepisami pracodawcy. Suma podstawowych i opcjonalnych godzin pracy tworzy określone godziny pracy pracownika.
Wypłacanie nadgodzin
Praca w godzinach nadliczbowych może być wykonywana tylko wyjątkowo. Pracodawca może ją narzucić tylko z ważnych powodów operacyjnych, nawet w czasie ciągłego odpoczynku między dwiema zmianami lub na warunkach określonych w § 91 ust. 2 do 4 Kodeksu pracy, nawet w dni wolne od pracy.
Nadgodziny zlecone przez pracodawcę nie mogą przekraczać ośmiu godzin tygodniowo i 150 godzin w roku kalendarzowym.
W przypadku pracowników o krótszym wymiarze pracy za nadgodziny uznaje się pracę w godzinach nadliczbowych, przekraczających ustalony tygodniowy czas pracy; pracownikom tym nie można zlecić pracy w nadgodzinach.
W przypadku pracy w godzinach nadliczbowych pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, do którego był uprawniony w tym czasie, podwyższone co najmniej 25% średnich zarobków, chyba że pracodawca i pracownik zgodzą się na zapewnienie wyrównawczego urlopu.
Uzyskane wynagrodzenie i dopłatę oraz urlop wyrównawczy nie mają zastosowania, jeżeli wynagrodzenie jest już uzgodnione w odniesieniu do możliwej pracy w nadgodzinach. Takie uzgodnienia można poczynić zwłaszcza w umowie o pracę, ale przewidywane nadgodziny nie mogą przekroczyć 150 godzin w roku kalendarzowym, a w przypadku wiodących pracowników granica to 416 nadgodzina na rok.
Powyżej stanowionego limitu nadgodziny można przepracować tylko za zgodą pracownika. Jednak nawet w tym przypadku nie mogą przekraczać ośmiu godzin tygodniowo – tym razem jednak limit nie jest obliczany dla każdego tygodnia osobno, ale jako średnia dla określonego okresu (ten może trwać maksymalnie 26 kolejnych tygodni). Dlatego nadgodziny nie mogą przekraczać 416 godzin rocznie. Limit ten nie obejmuje nadgodzin, za które przyznano urlop wyrównawczy.
Podwyższenie wynagrodzenia za…
- Pracę nocną (w godzinach 22:00 – 6:00) – wynosi co najmniej 10% wynagrodzenia brutto pracownika.
- Pracę w święto – wynosi 100%, ale zamiast tego preferowany jest płatny urlop wyrównawczy.
- Pracę w sobotę i niedzielę – wynosi 10% wynagrodzenia pracownika brutto. Wysokość podwyższenia można jednak skorygować na podstawie umowy między pracownikiem a pracodawcą.
